Adolph „Bud” Herseth , który przez pięćdziesiąt sześć lat w Chicago Symphony Orchestra piastował pozycję pierwszego trębacza (1948-2001) i emerytowanego pierwszgo trębacza (2001-2004), zmarł 13 kwietnia 2013 r., w swoim domu w Oak Park. Miał 91 lat. To koniec pewnej ery.
Adolph Herseth urodził się w 1921 roku w Minnsesocie. Dyplom uzyskał w Luther College w Decorah, Iowa. Pierwotnie planował karierę nauczyciela. Jednak w czasie II Wojny Światowej grał w orkiestrze w U.S. Navy School of Music w stanie Iowa. Zakończył swoją militarną służbę jako komandor Philippine Sea Frontier na północnym Pacyfiku.
Na początku 1948 roku, podczas studiów magisterskich w New England Conservatory of Music w Bostonie, Herseth został powołany przez Dyrektora Muzycznego Artura Rodzińskiego na stanowisko głównego trębacza w Chicago Symphony Orchestra. Jednak nigdy nie występował z Rodzińskim (którego kierownictwo nad CSO zakończyło się w kwietniu 1948 r.). Herseth słuzył w sumie pięciu dyrektorom muzycznym CSO: Rafaelowi Kubelikowi, Fritzowi Reinerowi, Jean Martinonowi , Sir Georgowi Soltiemu oraz Danielowi Barenboimowi. Herseth ma na swoim koncie niezliczone występy solowe i nagrania z orkiestrą, w tym siedem nagrań instrumentacji Ravela „Obrazków z wystawy” Musorgskiego.
Dbając o stały rozwój kolejnych generacji muzyków orkiestrowych i symfonicznych, Herseth regularnie udzielał seminariów, prowadził sesje treningowe oraz prowadził kursy mistrzowskie zarówno w Chicago jak i w całej Europie. Współpracował z European Community Youth Orchestra, West-Eastern Divan Workshop for Young Musicians oraz z Civic Orchestra of Chicago.
Herseth otrzymał honorowy doktorat na DePaul University, Luther College, New England Conservatory of Music, Rosary College oraz Valparaiso University. W 1994 roku zdobył nagrodę Living Art of Music Symphonic Musician Award. Rok później otrzymał miano Intrumentalisty Roku w Musical America. Został również honorowym członkiem Royal Danish Guild of Trumpeters. W czerwcu 2001 roku, Herseth otrzymał nagrodę American Symphony Orchestra League’s Gold Baton Award. Tym samym, pierwszy raz w historii Ligi, nagroda ta poszła w ręce muzyka orkiestrowego. Otrzymał także honorowe członkostwo w London’s Royal Academy of Music. W 1988 roku krzesło głównego trębacza (miejsce, które piastował aż do 2001 roku) zostało nazwane jego imieniem.
W dniu 7 czerwca 1998 roku, przyjaciele Hersetha (między innymi Doc Severinsen, Daniel Barenboim, Arnold Jacobs, Frank Crisafulli, Arturo Sandoval oraz liczni muzycy z całego świata) pojawili się na obchodach 50 rocznicy gry Hersetha w CSO. Koncert miał miejsce w Orchestra Hall.
Po Ravinia Festival w 2001 roku, Herseth zrezygnował z pozycji głównego trębacza i stał się emerytowanym głównym trębaczem. Odszedł z Chicago Symphony Orchestra 21 lutego 2004 roku po 56 latach służby otrzymując jednocześnie Theodore Thomas Medallion za wybitną służbę. Po przejściu na emetryturę, Herseth był długoletnim członkiem Chicago Symphony Orchestra Alumni Association.
Herseth pozostawił żonę Avis, dwójkę dzieci Christine Hoefer i Stephen, szóstkę wnóków oraz pięcioro prawnuków. Jego syn Charles zmarł w 1996.
W kwietniu 2001 roku, krótko po ogłoszeniu decyzji o odejściu z pozycji głównego trębacza, Herseth udzielił wywiadu dla Chicago Tribune. Powiedział wówczas „Przez lata powtarzałem ludziom, że mam szczęście, że tu jestem. Los mi sprzyja, ponieważ gram tutaj cał czas i doświadczam wielu wspaniałych przeżyć”. Gdy został zapytany o to, jak chciałby zostać zapamiętany, odpowiedział “jako przyzwoity facet, który za każdym razem dawał z siebie wszystko”.
Wywiad z 2001 roku z Minnesota Public Radio po ostatnim koncercie z Chicago Symphony Orchestra (20 lipca 2001).
Więcej na temat: Adolph Herseth, Chicago Symphony Orchestra, Trąbka
