Wirtuoz tuby, który łączy w swojej działalności artystycznej zarówno kierunki klasyczne, jak i awangardowe. Pisali dla niego najwięksi kompozytorzy muzyki współczesnej. Występował na najznakomitszych scenach całego świata, wraz z największymi dyrygentami i światowej sławy orkiestrami. Jest w gronie najlepszych tubistów na całym świecie, ceniony za oryginalność i siłę wyrazu. Dokonał wielu nagrań i prawykonań zarówno solo, z towarzyszeniem fortepianu, a także z orkiestrami symfonicznymi, dla różnych wytwórni i rozgłośni radiowych. Wśród kompozytorów klasycznych, których dzieła wykonywał (J.S. Bacha, A.Vivaldiego, B. Marcelego, L. Beethovena, R. Schumanna, S. Moniuszki i innych), znaleźli się najwięksi twórcy XX w. którzy także jemu dedykowali swoje dzieła, a wśród niech: K. Penderecki, B. Schaffer, W. Szalonek, M. Borkowski, M. Ptaszyńska, W. Kilar i inni. Capriccio na Tubę solo K. Pendereckiego, zadedykowane właśnie Piernikowi, to jeden z najważniejszych dzieł literatury tubowej, wykonywany na większości konkursach tubowych. Piernik w muzyce współczesnej wsławił się również popularyzacją tuby jako instrumentu preparowanego (wykorzystanie ustników do saksofonu, fagotu lub innych przyrządów pozwala wytworzyć specyficzne sonorystyczne brzmienia tego instrumentu i rodzaj barwy odbiegający od brzmienia naturalnego). Te działania postawiły go w jednym szeregu z największymi twórcami i popularyzatorami muzyki XX wieku. Sam również podjął się komponowania dzieł współczesnych.
