MNOZIL BRASS to być może najciekawszy ?muzyczny towar eksportowy?, którym Austria aktualnie dysponuje. Nie bez powodu gazeta ?Süddeutsche Zeitung? pisze o ?telepatycznym cudzie dętym?: ?Nie uwierzysz, jak sam nie usłyszysz: Szostakowicz, ?Star Wars?, Tango, Landler, Johann Nepomuk David, Stevie Wonder, Polka, Jazz, Udo Jürgens, marsze bawarskie, chorały kościelne. Po kolej, wymieszane, artystycznie absurdalne i fantastycznie harmonijne ? muzyka dęta blaszana i śpiew na kilka głosów ? można oszaleć!?
MNOZIL BRASS to teatr muzyczny, rozrywka, komedia, kabaret.
Była raz gospoda i był uniwersytet muzyczny. Tak mogłaby się zacząć opowieść o powstaniu zespołu MNOZIL BRASS. Siedmiu muzyków oddanych muzyce granej na instrumentach dętych blaszanych po zajęciach spotyka się w gospodzie ?Mnozil-Wirt? naprzeciwko uniwersytetu. Tam gospodarz (zachwycony, ale jednak obojętny) i kelner (raczej tylko obojętny) raz w miesiącu stoją oko w oko z oszalałym tłumem ok. 200 fanów muzyki dętej. Za ten nierówny pojedynek odpowiada MNOZIL BRASS. Oni wiedzą, jak w najkrótszym czasie ?nakręcić? publiczność ? ostro zagraną muzyką i parodiami zaśpiewanymi na kilka głosów.
Zespół co prawda zamienił gospodę na sale koncertowe, ale nadal gra bez nut, bo, jak uważają muzycy, życie też nie zna gotowych recept. Dzięki reżyserii scenicznej Bernda Jeschkego słuchacz i widz w jednej osobie przy tak ostrym tempie nie wie jak nadążyć z zadaniami swojej podwójnej roli.
MNOZIL BRASS to: Thomas Gansch ? trąbka, Robert Rother ? trąbka, Roman Rindberger ? trąbka, Gerhard Füssl ? puzon, Leonhard Paul ? trąbka basowa, Ed Partyka ? puzon basowy, Wilfried Brandstötter ? tuba
