Dennis Brain (1921 – 1957) jest powszechnie uznawany za jednego z najwybitniejszych waltornistów w historii. Był synem Aubrey Braina, wieloletniego solisty grupy waltorni BBC Symphony Orchestra i prominentnej postaci londyńskiej sceny muzycznej. To pod jego okiem rozpoczął swoją przygodę z waltornią.
Jego kariera solowa rozpoczęła się wraz z pierwszym wykonaniem Serenady na waltornię, tenor i smyczki Brittena, napisanej dla niego i Petera Pearsa. Brain ukazał w niej swoje olbrzymie umiejętności techniczne i ekspresyjne. W tamtym czasie został też pierwszym waltornistą w orkiestrze „Sidney Beer’s National Symphony Orchestra” i jego wyjątkowy ton można usłyszeć w nagraniach takich jak „El Amor Brujo” de Falla, „South” Elgara czy „Siegfried’s Rhine Journey” Wagnera. Po przeniesieniu się do orkiestry Royal Air Force, umacniał swoją pozycję dokonując między innymi słynnego nagrania Sonaty op. 17 Beethovena wraz
z pianistą Denisem Matthews.
Po wojnie Dennis Brain zotał liderem sekcji waltorni 2 nowych orkiestr: Philharmonia Waltera Legge`a oraz Royal Philharmonic Sir Thomasa Beechama. Było to możliwe ponieważ te orkiestry jak w wiele innych w przeszłości były formowane z listy muzyków dostępnych na dany koncert. Dennis Brain mógł więc nie występować we wszystkich koncertach obu orkiestr ale zazwyczaj dokonywał z nimi nagrań gdy tylko „pierwszy skład” pojawiał się w studio. W kwietniu 1954 roku Brain uznał dalsze piastowanie 2 stanowisk za niemożliwe i opuścił Royal Philharmonic Orchestra.
Można go usłyszeć w nagraniach z Orchestra Philharmonia; w 1. symfonii Brahmsa z Guido Cantelli, Tristianie i Isoldzie z Wilhelmem Furtwanglerem, w symfoniach Brahmsa z Toscaninim i Klempererem, w symfoniach Sibeliusa z Karajanem i wielu innych nagraniach tej orkiestry aż do roku 1957. Z RPO z kolei zachowało się nagranie „Mass of Life” Fredericka Deliusa. Brain dokonał on również wiele nagrań solowych, pośród których między innymi znaleźć można obydwa koncerty na waltornię Ryszarda Straussa i 4 koncerty Wolfganga Amadeusza Mozarta.
Dennis Brain zginął w wypadku samochodowym w drodze powrotnej z „Edinburgh Festival” prowadząć swój samochód Triumph Sports Car w roku 1957. Uwielbiał samochody i czasami miał na pulpicie magazyn motoryzacyjny. Część nagrania z jego ostatniego recitalu w ramach tegoż festiwalu zachowała się na płycie. Następnego dnia miał on dokonać nagrania opery Capriccio Straussa. Niektórzy do dziś są przekonani że można go usłyszeć w tym nagraniu pod dyrekcją Wolfganga Sawallischa. Francis Poulenc skomponował na jego cześć Elegię na waltornię z fortepianem.
Jego waltornia jest prezentowana na wystawie w Royal Academy of Music, London.
