Arnold Jacobs urodził się 11 czerwca 1915 w Filadelfii, a dorastał w Kalfornii. Pochodził z muzykalnej rodziny ? jego matka grała na instrumentach klawiszowych i to ona zainteresowała syna muzyką. Jacobs grał w młodości na kilku instrumentach. Muzykowanie rozpoczął do sygnałówki, którą następnie zmienił na trąbkę, a później puzon. Ostatecznie wybrał tubę. W wieku 15 lat wstąpił do Curtis Institute of Music w Filadelfii gdzie skończył klasę tuby.
Po ukończeniu w 1936 Curtis, grał przez dwa sezony w Filharmonii w Indianapolis, pod dyrekcją Fabien Sevitzky, a w latach 1939-1944 był tubistą Pittsburgh Symphony (dyr. Fritz Reiner). W 1941 Jacobs koncertował w całym kraju wraz z All-American Youth Orchestra (dyr. Leopold Stokowski). W roku 1944 dołączył do Chicago Symphony, gdzie grał aż do przejścia na emerytrurę w roku 1988.
Podczas 44-letniej współpracy z Chicago Symphony Arnold Jacobs grywał również w innych orkiestrach. Wiosną 1949 roku koncertował w Anglii i Szkocji z Philadelphia Orchestra. We wczesnych latach 60-tych pracował też jako wykładowca w Western State College?s Music Camp w Gunnison, Kolorado. W czerwcu 1962 roku miał zaszczyt grać pierwszą tubę na Casals Fedstival w Puerto Rico. Wraz z kolegami z CSO (Chicago Symphony Orchestra) oraz muzykami grającymi na stałe w Philadelphia i Cleveland Orchestra wziął w roku 1968 udział w słynnym nagraniu Gabrieli?s music.
Jacobs był założycielem i członkiem Chicago Symphony Brass Quintet, kilkakrotnie grywał z CSO jako solista. Nagrał również, wraz z Chicago Symphony, koncert Vaughan Williams?a na tubę basową (dyr. Daniel Barenboim).
Jacobs zyskał sobie opinie zarówno doskonałego muzyka jak i pedagoga. Uczył gry na tubie w Northwestern University School of Music, a także gry na instrumentach dętych w swojej prywatnej szkole. Był jednym z najbardziej rozchwytywanych nauczycieli zajmujących się zadęciem i aparatem oddechowym. Brali u niego lekcje zarówno muzycy grających na instrumentach dętych blaszanych, drewnianych jak i wokaliści z wielu orkiestr i uniwersytetów całego świata.
Jacobs prowadził wykłady oraz kursy na całym świecie. Podczas trasy koncertowej z CSO w roku 1977 prowadził warsztaty w Japonii, a w 1987 wykładał w Michael Reese Hospital ? tematem tego wykładu było wykorzystanie gry na instrumentach dętych podczas leczenia dzieci cierpiących na astmę.
W latach 1980-1998 prowadził na Northwestern University letnie kursy mistrzowskie, za które został w 1984 wyróżniony najwyższą nagrodą na The Second International Brass Congress (Drugim Międzynarodowym Kongresie Instrumentów Dętych Blaszanych).
W 1991 prowadził w Waszyngtonie warsztaty dla United States Marine Band.
Był również wykładowcą lekcji mistrzowskich będących częścią programu dla stypendystów Hearst?a w University of Northern Iowa oraz na katedrze Housewright w Florida State University.
W roku 1985 Jacobs został odznaczony przez The Midwest Clinic najwyższą nagrodą – Medalem Honoru. W 1994 The Chicago Federation of Musicians wyróżniło go za całokształt osiągnięć muzycznych nagrodą Living Art of Music.
Podczas swoich osiedemdziesiątych urodzin (1995) wygłosił wykład na International Brassfest na Indiana University oraz International Tuba-Euphonium Conference na Northwestern University. Szkoła Northwestern?s School of Music odznaczyła go pierwszą nagrodą Legends of Teaching (Legendarnego Pedagoga), a burmistrz Richard M. Daley ustanowił w mieście Chicago, na jego cześć, dzień 25 czerwca 1995, dniem Arnold?a Jacobs?a
Jakobs uzyskał honorowy tutuł Doktora Muzyki na VanderCook School of Music (1986) oraz na DePaul University (czerwiec 1995)
Dostępne są dwie książki napisane przez uczniów Jacobs?a: ?Jacobs, The Legacy of a Master? autorstwa M. Dee Stewart?a, oraz ?Arnold Jacobs: Song and Wind? autorstwa Brian Frederiksen?a
Arnold Jacobs zmarł 7 października 1998 roku, ale jego spuścizna, jako muzyka i pedagoga, będzie służyła jeszcze wielu pokoleniom.
źródło: http://www.windsongpress.com
tłumaczenie: Marcin Kobus
